نحوه برخوردباگفتار و سخنان عارفان الهی
ما
معیاری و میزانی به نام منطق وحی داریم و آن قرآن کریم است و نیز کلمات
نورانی و الهی اهل بیت عصمت و طهارت را داریم که صواب محض و حق صرف اند و
آنها وسائط فیض حق اند و خودشان هم فرمودند:
« نحن الموازین القسط»
اگر
حرف ها و نوشته دیگران با این میزان موافق بود که عین مطلوب است وگرنه هر
کس هست، خواه شیعه یا سنی، ادیب یا فقیه، فیلسوف یا عارف، حرف او مورد قبول
نیست بلکه به اشتباه رفته است و باید حرف او را با میزان ثقلین تصحیح کرد.
آری
نکته
ی مهم اینست که در وهله ی اول باید به حقیقت حرف این عارفان الهی پی برد و
به اسرار گفتارشان رسید؛ نه اینکه به ظواهر حرف آنها اکتفا کرد و با صرف
دیدن عبارتی که به نظر اولی وفق نمی دهد آن را رد کرد و انکار نمود که
همیشه عارفان بالله در معرض چنین مشکلی بودند.
لذا جناب حاجی سبزواری در اول « اسرار الحکم » فرمود:
««« تا مشکلی می رسد تبادر به ردّ و انکار نکنید که مطالب عالی را فهمیدن هنر است نه ردّ و انکار.»»»